پروتئین ها بخش ضروری رژیم غذایی هستند.آنها به ساخت,تعمیر و نگهداری ساختارهای بدن کمک می کنند.غذاهایی با منشا گیاهی و حیوانی میتوانند پروئین داشته باشند اما این دو نوع پروتئین کمی با یکدیگر متفاوت هستند.
پروتئین ها در سرتاسر بدن وجود دارند,در همه چیز از عضلات گرفته تا استخوانها, پوست و مو.بدن نمی تواند پروتئین ها را ذخیره کند بنابراین پروتئین لازم برای این فعالیت ها مستقیم از غذاها تامین می شود.
پروتئین ها از آمینواسیدها بوجود آمده اند.بدن هر فرد برای عملکرد درست به میزان متعادلی از ۲۲ نوع آمینو اسید نیاز دارد.
بدن ۹نوع از این آمینو اسیدها را نمی تواند بسازد.که به آنها آمینواسید های ضروری گفته می شود.
یک منبع پروتئینی کامل اشاره که غذایی دارد که شامل تمام این ۹ دسته آمینواسید باشد
داشتن یک تعادل بین مصرف تمام آمینواسید ها به بدن این امکان را می دهد که عضلات را بسازد و بعد از فعالیت های فیزیکی به سرعت فرایند ریکاوری را انجام دهد و به حالت اولیه خود برگردد.
دانستن تفاوت بین پروتئین های گیاهی و جانوری برای هرکس که می خواهد بداند که آیا یک رژیم غذایی سالم دارد, ضروری است
در این مطلب, ما نگاهی به تفاوت بین پروتئین های گیاهی و حیوانی می اندازیم.همچنین تاثیرات هر دسته را در سلامتی بررسی می کنیم و بهترین منابع هر کدام را فهرست می کنیم.
پروتئین گیاهی در برابر پروتئین حیوانی
یکی از اصلی ترین تفاوت ها بین پروتئین های گیاهی و حیوانی, آمینواسید های تشکیل دهنده آنها است.
آمینواسید ها واحدهای سازنده ی پروتئین هستند.زمانی که بدن پروتئین های داخل غذا را هضم می کند, آنها را به آمینو اسید ها تجزیه می کند.
بدن ممکن است در زمان های متفاوت به آمینواسید های متفاوتی نیاز داشته باشد.بسیاری از افراد عقیده دارند که رژیم غذایی آنها باید شامل پروتئین های کامل باشد,پروتئین هایی که شامل تمام ۹ دسته آمینو اسید ضروری هستند.
بعضی از منابع حیوانی که دارای پروتئین کامل هستند عبارتند از:
- ماهی
- انواع تخم مرغ ها
- فراورده های لبنی مثل پنیر, شیر و کشک
- گوشت قرمز گاو, گاومیش, گوزن
- پرندگان اهلی مثل مرغ, بوقلمون, بلدرچین
اغلب پروتئین های گیاهی کامل نیستند,به این معنی که آنها حداقل یکی از آمینواسید های ضروری را ندارند.اما بعضی از منابع گیاهی مثل کینوآ و گندم سیاه منابع کامل پروتئینی هستند.
مهم است که افراد گیاهخوار از منابع مختلف پروتئینی استفاده کنند تا تمام آمینواسید های ضروری خود را تامین کنند.
همچنین هضم و استفاده از بعضی از منابع پروتئین گیاهی ممکن است به زمان بیشتری نیاز داشته باشد.
در ادامه بعضی از منابع گیاهی که غنی از پروتئین هستند را معرفی کرده ایم:
- غلات
- عدس ها
- آجیل ها
- لوبیا
- حبوبات
- بعضی از میوه ها مثل آواکادو
- سویا
- برنج
- نخودها
کدام نوع پروتئین برای سلامتی بهتر است؟
زمان انتخاب بین پروتئین های گیاهی و حیوانی, اهمیت دارد که به مواد دیگری که آن منبع غذایی مهیا می کند توجه شود
غذاهایی که منابع غنی پروتئین هستند مواد مغذی فراوان دیگری هم دارند.
بعضی از منابع حیوانی پروتئین می توانند مقدار زیادی آهن و ویتامین B-12 داشته باشند در حالی که مواد گیاهی این چنین نیستند.
از طرف دیگر مواد مغذی خاص گیاهان که فیتونوترینت نامیده می شوند و آنتی اکسیدان ها در منابع حیوانی غایب هستند.
منابع حیوانی شامل چربی های اشباع شده و سطح بیشتر کلسترول نسبت به منابع گیاهی پروتئین هستند.دلیلی که می تواند بعضی از افراد را از خوردن محصولات حیوانی منصرف کند.
بسیاری از افراد اعتقاد دارند که مصرف زیاد و روزانه کلسترول با بیماری های قلبی عروقی ارتباط دارد.با اینکه تحقیقات اخیر ارتباط معناداری بین این دو موضوع پیدا نکرده اند.انستیتو پزشکی(IOM) هنوز هم توصیه می کند که مصرف کلسترول بصورت محدود باشد.
فیبر عامل مهم دیگری است.فقط غذاهای گیاهی شامل فیبر هستند.که به فعالیت بهتر دستگاه گوارش کمک می کند.
همچنین خوردن بیشتر پروتئین های گیاهی ممکن است که به بهبود سلامت کلی شخص منجر شود.
نتایج یک بررسی در سال 2016 نشان می هد که خوردن زیاد پروتئین های حیوانی مخصوصا فراورده های گوشت قرمز ممکن است ریسک ابتلا به بیماری های قلبی عروقی را افزایش دهد.
اما محققان یادآور می شوند که ارتباط بین مصرف پروتئین حیوانی و بیماری های قلبی عروقی بیشتر در افرادی دیده می شود که حداقل دارای یک عامل خطر دیگر مثل سیگار کشیدن, مصرف زیاد الکل, فشارهای روانی زیاد, اضافه وزن داشتن و چاق بودن بوده اند.
نتایج همچنین نشان میداد که خوردن بیشتر پروتئین های گیاهی ممکن است به کاهش خطرات ابتلا این بیماری و بیماری های دیگر کمک کند.
در مجموع, بهترین رژیم غذایی برای شخص خوردن غذاهای گوناگون است.
بهترین منابع پروتئین های گیاهی و جانوری
دریافت پروتئین کافی در رژیم غذایی مهم تر از توجه به نوع پروتئین است.پژوهشگران یادآوری می کنند که حجم مصرف پروتئین مهمتر از نوع آن است.با این حال بعضی از منابع پروتئین ممکن است برای سلامتی بهتر باشند.برای مثال ماهی و گوشت سفید نسبت به گوشت قرمز چربی کم تری دارد.
و در پایان:
بعضی از افراد برای انتخاب بین پروتئین های گیاهی و حیوانی طیف وسیعی از ملاحظات را در نظر می گیرند.
اما بهتر است بجای تمرکز بر روی یک نوع از پروتئین ها بر روی خوردن طیف گسترده ای از غذاها تمرکز کنیم.این موضوع می تواند فرد را مطمئن کند که یک مقدار مناسب و سالم از آمینواسید ها و سایر مواد حیاتی را دریافت کرده است.
هرشخصی با سوالات خاص در مورد پروتئین ها و منابع آنها باید باید متخصص تغذیه صحبت کند.
